چشمهای متحرك

چند روزی میشه بی وسیله شدم ، به قول بچه ها كارت سوخت اتوبوس هم ندیده بودیم كه اون را هم خریدیم و دیدیم .
یادش بخیر ، قبل تر از اینها خیلی بیشتر با اتوبوس واحد اینطرف اونطرف می رفتیم .
توی اتوبوس واحد این چند روزه به خیلی چیز ها فكر كردم ، یكی از اون فكرها همین موضوع فرهنگ اتوبوس نشینی بعضی از ماهاست .
از هر دری می خوام صحبت كنم و چون خیلی دلم پر بود ، اومدم خودم را خالی كنم .

یه سری نقاط منفی و مثبت از اتوبوس و اتوبوس سوار ردیف كردم ، انشاءالله بعد از حوصله به خرج دادن و مطالعه شون به انتهای این مطلب برسید و هدف اصلی من از نوشتن "چشم های بزرگ" را خواننده باشید .

منفی :

1- صندلی :
یادش بخیر اتوبوس های اون موقع ، تمام صندلی هاشون رو به جلو بود .
نه مثل الان كه این وضع را داره ، هر چی خواستم خودم را راضی كنم كه كارشون درست بوده ، نشد كه نشد.

2- بلیط :
كمتر اون موقع ها كسی یواشكی سوار و پیاده میشد كه بلیط نده ، ولی این روزها خیلی علم پیشرفت كرده و دوستان گرامی به روش هایی متوسل می شوند كه ...!

3- اختلاط :
اون موقع ها نه مرزی بود نه چیزی ، خانم ها همه ردیف های عقب اتوبوس بودند و آقایون ردیف های جلو .
ولی الان ، از بس بعضی موقع ها جا نیست وقتی یه خانم روی ردیف های جلو صندلیش را برای پیاده شدن ترك میكنه ، چند نفر مرد وایسادن كه تا صندلی سرد نشده بشینن روش!.

4- بلوتوث :
اون موقع ها مگه چند نفر بودند كه گوشی همراه داشتند و سوار اتوبوس واحد میشدند كه بخوان بلوتوث بازی كنند .
ولی امروز چه بلوتوث هایی كه در اتوبوس به دستت نمی رسه ، بعضی هاشون از سرعت اینترنت و نور هم بیشتره !، چنان خبرهای دست اولی دریافت می كنی كه دوست داری همیشه تو اتوبوس باشی! .

5- احترام :
اون روزها وقتی یه ریش سفید و بزرگتر پاشو میگذاشت رو اولین پله ی اتوبوس كه بیاد بالا ، همه پا میشدن و تعارف میكردند كه جای اونها بشینه .
ولی امروز (بیشتر بعضی از جوان ها!) یا حواسمون را به بیرون می اندازیم یا غرق در گوشی موبایلمون میشیم كه یه موقع جامون را كسی بگیره .


مثبت :

1- بلیط :
بلیط ها دیگه (حداقل تو اصفهان) حذف شده اند و به جای اونها كارت الكترونیكی سوخت اومده ، واقعا دستشون درد نكنه خیلی مردم راحت تر شدند و حتی خودشون هم راحت تر شدند .

2- سور مطالعه :
داخل اتوبوس ها یه سری برگه جهت افزایش فرهنگ پسندیده ی شهروندی در اتوبوس و ... قرار داده اند كه انشاءالله عمل به اونها در بالا بردن فرهنگ شهروندی بسیار تأثیرگذار خواهند بود .
(البته پرس كرده و زنجیر شده به صندلی، امان از دست بعضی ها!)

3- زمان حركت :
خیلی زمان توقف و حركت اتوبو س ها بهتر شده و جاهای شلوغ و خلوت كاملا مشخص شده اند و حركت اتوبوس ها در اونها ساماندهی شده .

4- وضع :
ناوگان اتوبوسرانی كل كشور با اضافه كردن اتوبوس های نو باعث رفاه حال بیشتری برای مسافرین شده .

چشمهای متحرك شهر ما

به نظر من الان اتوبوس ها مثل یه چشم بزرگ داخل شهر شدند ، اون هم چشم شیطان !
این چشم بزرگ اسمی هست كه من روی اتوبوس ها گذاشتم ، چون به دلیل بزرگ بودنشون داخل شهر زیاد سرعت نمی تونند برند و از اون لحاظ خیابون ها  و چهارراه ها را یواش یواش و گاهی قدم شمار طی میكنند .
خوب اونهایی كه داخل اتوبوس هستند ، ناخودآگاه نظرشون یا به افراد داخل اتوبوس می افته یا به افراد بیرون .(بدلیل ضعف در برنامه ریزی و پیاده سازی وسایل تفریحی یا حتی علمی در اتوبوس ها )
البته منهای اون افرادی كه خودشون را با گوشی همراه یا بغل دستیشون سرگرم میكنند .
خلاصه اون افرادی كه بیرون را نگاه میكنند ، به قول یكی از معلمهای دوره ی تحصیلیمون ، خودشون اونجا هستند ولی فكر و روحشون جای دیگه ست .
الحمدالله بعضی ها هم تو این كوچه و خیابون ها یا اومدن كلاس حركات موزون یا خیابون را با مجلس عروسی اشتباه گرفتند ، كه خود به خود ، هدف و سیبل سرنشینان اتوبوس ها قرار میگیرند .

سرتون را درد نیارم ، مسئولان باید یه فكری برای این موضوع بكنند .
این نشد ، جوانی كه هر روز با این وسیله در حال تردد هست ، بجای اینكه بدنبال مسائلی كه باید بره ، نره ولی كارها و افكاری كه نباید داشته باشه را هر روز و هر روز تكرار كنه ، طوری كه براش عادی بشه .
من روی صحبت فقط به بعضی از افراد نیست ، بلكه اول به خودم گوش زد میكنم و بعد به شما كه مراقب باشیم ، مراقب باشیم كاری نكنیم كه دل مهدی زهرا (عج) را به درد بیاریم .
شاید این جمعه بیاید ، شاید ...