آزمایش های دینی برای ایمان آورندگان در همه زمان ها ، قانون الهی است :

« أحسب الناس أن یتركوا أن یقولوا آمنا و هم لا یفتنون » اما این قانون ، در روزگار غیبت به دو جهت مورد تأكید است :

1- آنكه امام از نظرها پنهان است و منتظران ، منتظر ظهور اویند و چون این امر به درازا می كشد ، افكار و دعوت های باطل ، در میان مسلمانان پدید می آید و گروهی گمراه می شوند .
1- در این دوران ، شرایطی به وجود می آید و اوضاعی بر جوامع حاكم می شود كه مگاهداشتن دین ، بسیار دشوار می شود . بیشتر مردمان ، به انگیزه های گوناگون ، ایمان دینی خویش را در زندگی از دست می دهند و دینداری را كنار می نهند .

امام رضا (ع) درباره ی آزمایش در دوران غیبت می فرمایند : « آنچه گردن های خود را به جانبش دراز كرده اید (تشكیل حمومت آل محمد (ص)) اتفاق نمی افتد ، تا این كه مشخص شوید و امتحان گردید و باقی نمی ماند از شما مگر اندكی .»
نعمانی ، باب دوازدهم از كتاب "الغیبة" خویش را به امتحان شیعیان در عصر غیبت اختصاص داده و احادیث گوناگونی در این زمینه آورده است . اما مهمترین انگیزه ای كه سبب میگردد در دوران غیبت ، دینداران با آزمایش های اعتقادی و عملی بسیار رو به رو گردند ، عبارتند از : گسترش زمینه های ناباوری ، افزایش انگیزه های انحراف و گریز از دین ، ستیزه جویی ها با دینداری .

پس قانون آزمایش و غربال شدن مؤمنان ، در ظرف زمانی غیبت كه گمراهی ها و ستم ها هجوم می آورند ، در شكوفا شدن حق جویی و خلاصی دینیِ دینداران و شایستگی برای حضور در جهادی فراگیر و سخت در ركاب حضرت مهدی (عج) نقشی اساسی و زیربنایی دارد . به فرموده ی پیامبر اكرم (ص) چشم به راه فرج داشتن ، همراه با صبر و استقامت ، عبادت است .


شاید این جمعه بیاید ، شاید ...